Bioequivalence and Bioavailability Forum

Dear Ohlbe,

❝ But I must say that I have some difficulties to see a significant difference between […]

My first example was/is is an ordered list

1. Lorem ipsum dolor sit amet, an pro magna complectitur. Ne admodum fuisset sententiae vix, cum ea blandit nominati, minim consul concludaturque qui et. Sit ei vidisse copiosae, quis lu­dus ex sed. Docendi consulatu sententiae usu eu.
   
2. Ad eam nostro moderatius, diceret habemus sit no. An laoreet maiestatis sea, nam vivendo epicurei facilisis at. Omnis definitionem ex qui, an dicant ocurreret inciderint qui. Ut graeco fierent epicurei vix, sit no saepe nonumes insolens. Vix ne unum errem.

And the second one two intended paragraphs with numbers at the beginning:

1. Agam eripuit temporibus ut qui, cum ne reque platonem disputando. Euismod propriae adipisci mea id. Quo eu tacimates sen­se­rit, prima falli reprimique an eum. Ut pri vero delenit. Usu illum zril putant at.
2. Claritas est etiam processus dynamicus, qui sequitur mutationem consuetudium lectorum. Mirum est no­­ta­re quam littera go­thica, quam nunc putamus parum claram, anteposuerit litterarum formas huma­ni­ta­tis per seacula quarta decima et quinta de­ci­ma. Eodem modo typi, qui nunc nobis videntur parum clari, fi­ant sollemnes in futurum.

Apart from the ugly typography in the second case search engines treat the semantics differently. In the first case there is an order (look at the HTML-source: <ol></ol>), whereas in the second there is none. In other words, the first list item will be given more weight. Correct, there is an order 1→2→… If you want to have equal weights of the items, an unordered list (<ul></ul>) is the better choice.

Τυπογραφία είναι η τέχνη της αποτύπωσης γραπτού λόγου και εικόνων σε χαρτί, ύφασμα, μέ­ταλλο ή άλλο υλικό με τη βοήθεια τεχνικών μέσων και συνήθως σε μα­ζι­κή κλίμακα.
    Η τυπογραφία ξεκίνησε ουσιαστικά τον 15ο αι. με την εφεύρεση του επίπεδου πι­εστη­ρίου από τον Γουτεμβέργιο. Μέχρι τα τέλη του 20ού αι., η παραδοσιακή τυ­πο­γρα­φία χρη­σι­μο­ποιού­σε κινητά στοιχεία σε διάφορα μεγέθη και οικογένειες (γραμ­μα­τοσειρές) φτιαγμένες από μέταλλο και σπα­νιότερα από ξύλο. Τα στοιχεία αυτά έμπαιναν σε ειδικές θήκες, τους σελιδοθέτες, και κατόπιν στο πιεστήριο για την εκτύ­πωση.
    Στη σύγχρονη στοιχειοθεσία, οι φωτογραφικές διαφάνειες και η λιθογραφία σε με­ταλλικά φύλλα (όφσετ) αντι­κα­τέσ­τησαν τους σελιδοθέτες, ενώ τα κινητά στοιχεία αντι­κατα­στάθηκαν από ηλεκ­τρο­νι­κές γραμματοσειρές με μεγάλη ποικιλία χαρακ­τή­ρων και απεριόριστα μεγέθη. Πάντως κύριο μηχάνημα της τυπογραφίας — πα­ρα­δοσιακής και σύγχρονης — πα­­ρα­μέ­νει το πι­ε­στήριο, που επι­τρέ­πει τη γρήγορη αναπαραγωγή πολλών αντιγράφων.

Beautiful, isn’t it?